Oog in oog met een opgezette beer, dwars door een vergadering lopen, voorzichtig smalle trappen op om boven in een toren te komen. Het was geen doorsnee werkdag voor Hilde Sijben van het secretariaat van Monumentenwacht Gelderland.
Normaal gesproken heeft ze onder andere contact met abonnees en verwerkt ze alle aanvragen voor inspecties en aanvullende dienstverlening , maar onlangs ging ze met wachters Dion Wiegers en Mischa van Peer mee naar Kasteel Doorwerth, hemelsbreed nog geen 500 meter van het kantoor.
,,Ik werk er al meer dan 25 jaar en zou altijd al eens meegaan met de wachters”, zegt Hilde. ,,De inspectie van het kasteel was een mooie gelegenheid.” Vorig jaar was het de beurt aan Hildes collega Elvira Hof.
Tekst gaat verder onder de foto
Adel en duiven
,,Ik was om acht uur hier en ben met Dion om het kasteel gelopen”, zegt Hilde als ze met de twee monumentenwachters aan de koffie zit in een van de vele ruimtes in het kasteel. ,,Heel leerzaam was dat. Voor die tijd waren me de scheuren in de muur en de duivengaten nooit opgevallen. Ook nooit geweten dat alleen de adel vroeger duiven hield.”
Kasteel Doorwerth is een groot inspectie-object voor Monumentenwacht Gelderland. Eens per jaar komt ‘de wacht’ er om in kaart te brengen wat onderhoud nodig heeft en wanneer. En passant voeren de inspecteurs ook nog kleine reparatiewerkzaamheden uit.
,,Aan zo’n groot monument blijft het onderhoud maar doorgaan. Er moet altijd zo veel aan gebeuren, het is haast niet bij te houden”, zegt Dion Wiegers. Zo stond het kasteel vorig jaar al in de steigers vanwege schilderwerk, dit jaar worden die opnieuw geplaatst maar dan langs een ander deel.
Tekst gaat verder onder de foto
Er zijn niet alleen duiven in en rond het kasteel, ook vliegen er kauwen, die in hun nesteldrang soms schade veroorzaken aan het monumentale pand. Mischa: ,,Ik heb aan de westkant van het kasteel eerder deze week ook een grote ringslang zien liggen. Die was zeker een halve meter groot.”
Boom in muur
Tijdens hun dagen op het kasteel in de uiterwaarden bij Doorwerth verwijderden Dion en Mischa ook een klein boompje dat zich op grote hoogte in het voegwerk had genesteld. De beheerder van het kasteel bedankt de wachters voor die actie als hij ze tegenkomt op de binnenplaats. ,,Ik kon er zelf niet bij.”
Als in de koffiepauze de bodem van de kopjes is bereikt, is het voor Hilde, Dion en Mischa tijd om het dak op te gaan. Kasteel Doorwerth beschikt over een gedeelte waar mensen met hoogtevrees rustig op kunnen, want het is aan alle kanten omgeven door schuine daken met leien.
Tekst gaat verder onder de foto
Mooi moment voor Dion om Hilde wat te vertellen over verschillende soorten leien. Zo liggen er op het kasteeldak zowel schubleien in een zogeheten Rijndekking, als leien in een Maasdekking. De eerste zijn oorspronkelijk afkomstig uit het stroomgebied van de Rijn, de andere komen uit de omgeving van de Maas.
De Maasleien dekken wat beter omdat ze relatief lang zijn. Daardoor zullen ze ook minder snel bij een breuk hemelwater doorlaten, omdat ze ruim – in dubbele dekking – over elkaar gelegd zijn. Speciaal voor de gast van vandaag peutert Dion er eentje los om de exacte grootte te laten zien.
Vergadering
Op weg naar de hoogste sferen van het kasteel passeren we ook een zaal waar op dat moment een vergadering bezig is. Dion: ,,Ze weten dat wij er langs moeten voor de inspectie.” De mensen in de meeting vinden de passage van de twee inspecteurs en hun gevolg maar wat interessant.
Tekst gaat verder onder de foto
Daarna komen we in een zaal met foto’s van het kasteel in de Tweede Wereldoorlog, waar Dion nog wat over de historie vertelt en daarna komen we aan in een zaal met opgezette dieren. Dat behoort tot het Nederlands Jachtmuseum, dat in het monument gevestigd is. Daar staan we oog in oog met een enorme opgezette beer.
Beklimming
Vanuit de bibliotheek van het jachtmuseum gaan Hilde en de mannen een paar smalle trappen op om in de top van de hoogste toren te komen. Hilde vind de beklimming best spannend. ,,Als het niet goed voelt, dan moet je stoppen”, zegt Dion, maar Hilde zet door. Dat wordt beloond met een mooi uitzicht in alle vier de windrichtingen. ,,Het is spannend, maar zeker de moeite waard. Net zoals het hele bezoek trouwens. Door mee te lopen, krijg je meer inzicht en gaan de termen in de inspectierapporten ook meer leven.”